
Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι τελικά το κωλοκράτος που μας κυβερνάει είναι τόσο ικανό να αυτοκαταστραφεί που δε χρειάζεται βοήθεια από μας. Πλάκα πλάκα, όλοι αυτοί οι διάφοροι που κατηγορούνται σήμερα ότι το διαλύουν, θα έπρεπε να είναι ήρωες και να θεωρούνται σύντροφοι! Η αυτοδιάλυση του κράτους, λοιπόν, θα πρεπε ουσιαστικά να μας χαροποιεί και να μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι ίσως, λέω ίσως, να είμαστε τυχεροί και να προλάβουμε πριν πεθάνουμε να δούμε το ελευθεριακό μας όνειρο να γίνεται πραγματικότητα. Άλλωστε στην πορεία του όντος που αυτοαποκαλείται άνθρωπος, έχει συμβεί πολλές φορές κάποιοι τυχεράκηδες να βιώσουν στη ζωή τους αλλαγές μεγάλου βελινεκούς, που άλλαξαν άρδην το ρου της ιστορίας. Ολικές καταστροφές και μάλιστα όχι φυσικές, που ως κύρια αιτία είχαν την κατάρρευση των οικονομιών των τότε 'κρατών', οδήγησαν τους ανθρώπους στο να προσπαθήσουν να ανασυστήσουν τις κοινωνίες τους εκ νέου, βασιζόμενοι σε διαφορετικές ιδεολογικές δομές και αξίες. Σουμέριοι, Μάγιας, Ασσύριοι, Χετταίοι, Μυκηναίοι και άλλοι πολλοί πολιτισμοί ανά τον κόσμο, κατάφεραν να τα σκατώσουν τόσο πολύ, που οι ίδιοι οι 'υπήκοοι' τους σηκώθηκαν μια ωραία πρωία και τα κάναν όλα λίμπα, αφού τα κατά τα άλλα ισχυρά κράτη τους είχαν πιάσει πλέον πάτο. Έτσι και σήμερα, που τα ιδανικά των εθνικών κρατών αποτελούν κομμάτι μιας ιστορίας που έχει πια ξεθωριάσει, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω ό,τι έχει σχέση με τον παλιό κόσμο και να σκεφτούμε με τί αξίες θα εφοδιάσουμε τον νέο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου