ΣΙΓΑ ΤΑ ΑΥΓΑ.....

http://augobolos.blogspot.com/2011/09/blog-post.html?spref=fb

32 = 16x2

You say you don't love me
Well that's alright with me 'cos I'm in love with you
And I wouldn't want you doing
things you don't want to do
Oh you know I've always wanted
you to be in love with me
And it took so long to realize
the way things have to be
I wanted to live in a dream that couldn't be real
And I'm starting to understand
now the way that you feel
You say you don't
You say you don't

You say you don't love me
Well that's alright with me 'cos I have got the time
To wait in case someday you maybe change your mind
I've decided not to make the same
mistakes this time around
As I'm tired of having heartaches I've
been thinking and I've found
I don't want to live in a dream I want something real
And I think I understand now the way that you feel
You say you don't
You say you don't
You say you don't


You say you don't love me
Well that's alright with me I'm not in love with you
I just want us to do the things we both want to do
Though I've got this special feelin'
I'd be wrong to call it love
For the word entails a few things
that I would be well rid of
I've no need to live in a dream it's finally real
And I hope you now understand this feeling I feel
You say you don't
You say you don't
You say you don't love me
You say you don't love me
You say you don't love me

Δύο σε σύγκρουση

Από πού ξεκινάει ο πραγματικός κόσμος και πού τελειώνει το όνειρο…
Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκες ποιός πραγματικά είσαι…
Όπως τότε που επέστρεφες ‘καψαλισμένος’ από συναισθήματα ισχυρά,
μυρωγδιές και αρώματα κολλημένα στο πετσί σου
σα στίγματα ανεξίτηλα,
τότε ποιόν κόσμο άφηνες και σε ποιόν επανερχόσουν;
Πού και πότε είσαι ο εαυτός σου και ποιός στ’ αλήθεια είναι αυτός;;
Είμαι, είσαι, είναι δύο.
Το καλοκαίρι πάντα μας υπενθυμίζει ότι κανένας δεν είναι μόνο ένας.
Το χειμώνα συμβαίνει το αντίθετο
Είμαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι να είμαστε
Είμαστε όλοι ίδιοι.

κάποιος μου έστειλε αυτή τη φωτογραφία...


















και θυμήθηκα αυτήν...




(sure-realism)

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ!

Γιατί φίλε μου λέμε τις 'παλιές καλές ημέρες';;;;



Από το 1890 μέχρι το 1910 η ηρωίνη πουλιόταν σαν μη εθιστικό υποκατάστατο της μορφίνης.
Επίσης δινόταν στα παιδιά που υπέφεραν από έντονο βήχα.





Η Metcalf ήταν μια από τις πολλές εταιρίες που κυκλοφορούσαν στην αγορά κρασί που περιείχε coca. Όλοι έλεγαν ότι το κρασί αυτό σε έκανε να αισθάνεσαι ευτυχισμένος και ότι ήταν και πρώτης τάξεως φάρμακο για πολλές ασθένειες.







Το κρασί Mariani (1875) ήταν το πιο διάσημο κρασί με coca εκείνης της εποχής.
Ο πάπας Λέων ο 13ος κουβαλούσε πάντα ένα μπουκάλι μαζί του.
Του άρεσε τόσο πολύ, που είχε βραβεύσει τον παραγωγό του, Angelo Mariani, με το χρυσό μετάλλιο του Βατικανού.





Ποτό με κρασί κόκας από την Maltine Manufacturing Company of New York. Ποτό με κρασί κόκας από την Maltine Manufacturing Company of New York





Η C.F. Boehringer & Soehne (Mannheim, Germany) ήταν παγκοσμίως η μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής προϊόντων που περιείχαν κουινίνη και κοκαίνη.





Διάλυμα οπίου σε αλκοόλ, για το άσθμα.











Ταμπλέτες κοκαΐνης (1900).Δεν έλειπαν από την τσέπη ηθοποιών, τραγουδιστών, δασκάλων και ομιλητών, επειδή γλύκαιναν τη φωνή.







Σταγόνες κοκαΐνης για τον πονόδοντο.Το 1885 ήταν πολύ δημοφιλείς στα παιδιά.
Εκτός από το ότι ανακούφιζαν τον πονόδοντο, τα έκαναν κι ευτυχισμένα.






Διάλυμα οπίου σε αλκοόλ για ήσυχο ύπνο των βρεφών.



ΕΒΙΒΑ.....

Αφου μαζί τα φάγαμε... καλή μας συγ-χώνεψη

Συγχωνεύσεις στα σχολεία...
Συγχωνευσεις στα πανεπιστήμια...
Συγχωνεύσεις στα ταμεία...
Συγχωνεύσεις στην υγεία...
Συγχωνεύσεις στη δοιήκηση...
Συγχωνεύσεις στις απόψεις...
Συγχωνεύσεις στις ιδέες...
Συγχωνεύσεις στις αξίες...
Συγχωνεύσεις στη λογική...
Συγχωνεύσεις στα αισθήματα...
Συγχωνεύσεις στη φύση...
Συγχωνεύσεις στην κοινωνία...




Γι' αυτό....

Συγχωνεύσεις στην ελπίδα...
Συγχωνεύσεις στην αλληλεγγύη...
Συγχωνεύσεις στα όνειρά μας........

Με αφορμή τη φωτο του καρντάσι μου....

ΚΛΩΤΣΙΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ



Ξεπερνούν τους 20.000 οι άστεγοι στη χώρα μας, σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΜΚΟ «Κλίμακα». Όπως αναφέρει η επικεφαλής του προγράμματος της ΜΚΟ για τους άστεγους, κ. Άντα Αλαμάνου, έχουν καταμετρηθεί όχι μόνο όσοι κοιμούνται σε παγκάκια, αλλά και όσοι αντιμετωπίζουν επισιτιστικά προβλήματα. Σημειώνεται ότι οι μισοί από αυτούς τους άστεγους ζουν στην Αθήνα,

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Ελεύθερου Τύπου», η κρίση έχει δημιουργήσει μια νέα τάξη αστέγων, τους νεοάστεγους. Πρόκειται για ανθρώπους 28 έως 50 ετών, οι οποίοι είχαν ένα καλό βιοτικό επίπεδο και λόγω της οικονομικής συγκυρίας βρέθηκαν από τη μία στιγμή στην άλλη, στους δρόμους. Η Α. Αλαμάνου εξηγεί ότι πρόκειται ουσιαστικά για ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους, λόγω των χρεών και λόγω της ανεργίας.

Αυτή τη στιγμή στην Αθήνα υπάρχουν περίπου 10.000 άστεγοι. Από αυτούς οι 3.000 κοιμούνται στα παγκάκια της πόλης. Στη Θεσσαλονίκη, οι περισσότεροι από τους 2.500 αστέγους είναι στην ηλικία των 50 ετών, ή είναι ανύπανδρες μητέρες.

Εκτός από τα προβλήματα διαβίωσης, οι άστεγοι αντιμετωπίζουν και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Το 85% των αστέγων υποφέρει από κάποια μορφή κατάθλιψης.

the archer

Το τόξον. Ένα από τα αρχαιότερα όπλα στον κόσμο εξακολουθεί να παραμένει αγαπητό ακόμα και στις μέρες μας. Ποιά είναι όμως η σημασία αυτού του αντικειμένου, που δημιουργήθηκε για να τρέφει τον άνθρωπο, παρέχοντάς του ταυτόχρονα την ασφάλεια της απόστασης από το θήραμα; Το τόξο, λοιπόν, όπως και το ξίφος κρύβουν ένα βαθύτερο συμβολισμό. Για το ξίφος και το πώς συνδέεται με το πέος έχουν μιλήσει πολλοί. Το τόξο είναι κάτι διαφορετικό. Ιστορικά άργησε πολύ να εισχωρήσει στη φιλοσοφία του πολέμου, καθώς θεωρούνταν το 'όπλο του δειλού' που φοβόταν τη μάχη σώμα με σώμα. Γνωστό είναι το παράδειγμα του χέστη Πάρη, ο οποίος ούτε την τελευταία στιγμή δεν είχε το θάρρος να αντιμετωπίσει στα ίσα τον παλικαρά Αχιλλέα, αλλά τον έβαλε ύπουλα μακρόθεν. Τα πρωτοπαλίκαρα πάντα κονταροχτυπιούνταν. Με δόρατα, με κοντάρια (όπως το λέει και η λέξη) ή σπαθιά. Το τόξο χρησιμοποιούνταν κατεξοχήν στο κυνήγι. Και λέγοντας κυνήγι εννοούμε φυσικά το κυνήγι άγριων ζώων. Αποτελεί ουσιαστικά το όργανο με το οποίο ο πολιτισμένος άνθρωπος επιβάλλεται πάνω στην άγρια φύση ή χρησιμοποιείται για να μειώσει την αξία κάποιου, εξισώνοντάς τον στη συνείδησή μας με ζώο-θήραμα. Αυτό μάς δείχνουν και πολλοί μύθοι. Ο Ηρακλής π.χ., που εκτός από ομάδα υπήρξε κάποτε και σπουδαίος ήρως, στους άθλους του αντιμετωπίζει πάντα τα θεριά με τόξο και τους ανθρώπους με ρόπαλο. Στα θεριά συγκαταλέγονται και οι Κένταυροι που δεν είναι ούτε ζώα αλλά ούτε και άνθρωποι. Για την ακρίβεια συμβολίζουν το alter ego των πολιτισμένων ανθρώπων, την άγρια φύση που ενυπάρχει στον άνθρωπο και πρέπει να παταχθεί. Ως ζώα βλέπει και ο Οδυσσέας τους παιδαράδες που έχει μαζέψει η σιτεμένη πλην τίμια γυναικούλα του για να της κρατάν παρέα, ενώ αυτοί οι απ(ο)λί(τι)στοι δεν έχουν σεβαστεί τίποτα... Έτσι τεντώνει τη χορδή του τόξου του και τους στέλνει σα το σκυλί στ' αμπέλι. Αλλά και στην Ιλιάδα, η σημειολογία του θανάτου του Αχιλλέα από το τόξο του Πάρη, καταδεικνύει ότι ο ήρωας έχει μεταμορφωθεί πια -εξαιτίας της μήνιος (ως γνωστόν υπήρξε λίγο υστερικιά)- σε ζώο και ως τέτοιο πρέπει να πεθάνει.